အရေးကြီးပြီ သွေးစည်းကြစို့
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
သီရိတံတားဆောက်စဉ်က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် တို့ကို သောင်းဒန်စည်းရုံးသည်။ လှမင်းနည်းတူ အခက်အခဲရှိကြသူများသာ များသည်။ အချို့က ရန်ကုန်တွင် လင်ရော မယားပါ အလုပ်လုပ်နေကြသည်။ အချို့ကား တစ်ယောက်တည်းသာ အလုပ်လုပ်သည်။ ယင်းတို့ထံသို့ အိမ်တိုင်ရာရောက် လိုက်တန်လိုက်ရသည်။ အချို့ကား အိမ်ကမိန်းမကို တိုင်ပင်နေစရာမလို။ မိန်းမ အင်တင်တင် လုပ်နေလျှင် မိန်းမဆီလိုက်သွားပြီး စည်းရုံးရသည်။
သောင်းဒန်နှင့်သာ အလုပ်လုပ်ရမည်ဆိုလျှင် ဘယ်နေရာမှာ လုပ်ရလုပ်ရ လုပ်မည်ဆိုသည့်သူလည်း ရှိသည်။
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဒါဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲ။ ဒီအဖြေကိုရအောင် ဘယ်လိုတွက်သလဲ။ ဦးလှစိုးကလည်း သူ့ကိုစိတ်ရှည် လက်ရှည်ပြပေးသည်။ မသိ၍မေးလာသည်ကို စေတနာနှင့် နားလည်အောင်ရှင်းပြသည်။ မသိလျှင်မေးရမည်။ မတတ်လျှင်သင်ရမည်။ မေးရဖို့သူမရှက်။ သင်ကြားရဖို့လည်း သူစိတ်အားထက်သန်သည်။ သို့မှပညာရမည်။ ပညာရမှ သူ့လုပ်ငန်းတွင် အထောက်အကူဖြစ်မည်။
ယမန်နေ့မှအဆက်
သို့သော် စိန်စိန်ကား သူ့ကိုမေ့လေပြီ။ သူကမူ မေ့၍မရ။ ထိုကာလကား သောင်းဒန်တစ်သက်တွင် စိတ်အဆင်းရဲဆုံး ကာလတစ်ခုဖြစ်လေသည်။
ဆောင်းပါးရှင်- ကျော်အောင်
သူတို့အောက်ငယ်သော အောင်ဖေဆိုသည့် ကောင်လေး တစ်ယောက်သည် သွယ်သွယ်သခင်မ၏ ဖမ်းစားခြင်းကို ခံရသည်။
''အစ်ကိုရ လုပ်စမ်းပါဦးဗျ''ဟူ၍ သောင်းဒန်ဆီ လာကာ လူနာ အမဲခြောက်ဖုတ်တောင်းသလို အပူကပ် လေ့ရှိသည်။ သောင်းဒန်နှင့်စိန်စိန် ချစ်နေကြမှန်း သိ၍ အပူကပ်ခြင်းဖြစ်သည်။
''ဟ ကောင်လေးရ။ ငါ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲကွ။ သွယ်သွယ် နင် အောင်ဖေကို ကြိုက်လိုက်လို့ ပြောလို့ ရတာမှ မဟုတ်ဘဲ''
''အေးပါဗျာ၊ ခင်ဗျားကြီးတို့ကတော့ ဇိမ်ကျနေတာ ပေါ့''
''နည်းနည်းပါးပါးတော့ ငါ ပြောပေးပါ့မယ်ကွာ။
ယမန်နေ့မှအဆက်