အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

ယမန်နေ့မှအဆက်

ယမန်နေ့မှအဆက်

အပြန်ခရီးတွင် မို့မို့ပါသောကားပေါ်မှာ လိုက်ခဲ့ရန် သူငယ်ချင်းများက လှမ်းခေါ်သည်။ မောင်ငြိမ်းချမ်း ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

သီတာဒေဝီမင်းသမီးလေးပါသောကားကိုလည်း မောင်ငြိမ်းချမ်းမလိုက်ဖြစ်ပါ။ သို့သော် ဘာကြောင့် မှန်းမသိ။ ထိုကားထွက်သွားသည်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ လူကစိတ်နှင့်ကိုယ်နှင့်မကပ်ချင်။ ကိုယ်အမြတ် တနိုးတန်ဖိုး ထား၍ချစ်မိသူက ကိုယ့်ကိုလုံးဝ စိတ်မဝင်စားပါဆိုသော စာအတွက် ရင်မှာနာကျင်ခံစားနေရသည်။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလည်း မသိ။ ငေးငေးငိုင်ငိုင် ကျန်ရစ်ခဲ့သော မောင်ငြိမ်းချမ်းနောက်ဆုံးကျန်သော ကားနှင့် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်
တက္ကသိုလ်ကျောင်းဖွင့်၍ ပြန်သွားရတော့မည့်အခါတွင် မောင်ငြိမ်းချမ်း ချွေချွေတာတာသုံး၍ ချန်ထားသော ငွေလက် ကျန်ရှိပါ၏။ သို့သော် ဦးလေးက မိဘတို့ ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းသွားမည့် မောင်ငြိမ်းချမ်းကို ပိုက်ဆံ ပေးချင်သည်။ ''မခင်ရေ...လုပ်ပါဦး၊ လူလေး ကျောင်းသွားတော့မှာ ပိုက်ဆံပေးဖို့လုပ်ပါဦး'' မောင်ငြိမ်းချမ်း၏ နှမကို လှမ်းပြောသည်။
မောင်ငြိမ်းချမ်း သိပါသည်။ အိမ်မှာပိုက်ဆံမရှိ။ နှမလေးက ရက်ကန်းခတ်ပါသည်။ လက်ခစားနှင့်ခတ်ရ ခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုလက်ခလေးများမှာ လယ်စရိတ်၊ ယာစရိတ် မပေးမဖြစ်သည်တို့အတွက် ကြိုတင်ယူသုံး ထားပြီးဖြစ်ပါသည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်