အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

ယမန်နေ့မှအဆက်

အလှူအဝင်နေ့နှင့်ရှင်လောင်းလှည့်ပွဲ အလှူအဝင်နေ့ရောက်ပြီ။ ဒေါ်လေးတို့အိမ်ရှေ့မှာ နန်းတော်ကြီးတစ်ခု ပေါ်လာသလို မဏ္ဍပ်ကြီးမှာ ရွှေရောင်တောက်နေသည်။ ရွာသားတို့ လုပ်အားပေးပြီး ဆောက်ထားသည့် မဏ္ဍပ်အကြမ်းကို ပန်းချီဆရာက သူ၏ ရွှေရောင်ပန်းချီကား ချပ်များနှင့် အလှဆင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မဏ္ဍပ်ဘေးတွင် ထမင်းကျွေးရုံနှစ်ရုံရှိသည်။ ချက်ကြပြုတ်ကြ၊ လုပ်ကြကိုင်ကြ၊ စားကြသောက်ကြနှင့် စည်ကားနေသည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်

ကြေးစည်သံကြား၍ ထင်ပါ၏။ ညနေပိုင်းမှာ လှအောင်ရောက်လာသည်။

''ဟေ့ကောင်လှအောင်...ငါလည်း  မြင်းကြီး စီးရတော့မှာပါကွ''

မောင်ငြိမ်းချမ်းက လှအောင်ကိုပြန်ကြွားသည်။ လှအောင် အလှူပြီးကတည်းက လှအောင်ကြွားသမျှ မောင်ငြိမ်းချမ်း နားထောင်ခဲ့ရသည်။ ခုတော့ ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ပြီဟု မောင်ငြိမ်းချမ်း ဝမ်းသာနေသည်။

''မြင်းက လန့်တတ်တယ်နော်...လန့်ရင် လိမ့်ကျနေဦးမယ်''

လှအောင်အတွေ့အကြုံ ရှိထားသူအနေနှင့် ပြန်ကြွားရင်း သတိပေးသည်။

''လန့်ရင်မြင်းဇက်ကြိုးကို ငါတင်းတင်း ဆွဲထားမှာပေါ့ကွ''

မောင်ငြိမ်းချမ်းက အားကျမခံပြန်ပြောသည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်

ဇာတ်ကြီးဆယ်ဘွဲ့၊ ငါးရာ့ငါးဆယ်နိပါတ်တော်များ၊ သမိုင်းဆိုင်ရာပုံပြင်များနှင့် မဏိကတ်ဇာတ်လို အခြားသော ပုံပြင်များစွာတို့ကို   အဖေကြီးက ပြောပြသည်။

မောင်ငြိမ်းချမ်းကို အဖေကြီးပုံပြောလျှင် အမေကြီးနှင့် ဦးလေးပါ နားထောင်ကြသည်။

မောင်ငြိမ်းချမ်း ပုံပြင်များကို ပို၍စိတ်ဝင်စားလာသည်။ အိမ်မှာရှိသမျှ စာအုပ်များမှာ ပုံပြင်လိုက်ရှာသည်။   လစဉ်ထုတ် အဖေကြီးရလာသည့် ပညာတန်ဆောင်စာအုပ်များမှာ ပုံပြင်ပါသည်ကို တွေ့ရသည်။

ပုံပြင်ရှာဖတ်ရင်းမှ ပညာတန်ဆောင် စာအုပ်များနှင့် ရင်းနှီးလာသည်။ ဖတ်မိလာသည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်

အဖေကြီး၏ စာသင်ကျောင်း

အမေရှိရာပထွေးအိမ်သို့ မောင်ငြိမ်းချမ်းမသွားရတော့ပါ။ အဖေကြီး၊ အမေကြီး၊ ဦးလေးတို့နှင့် အတူ နေရသည်။ နေ့စဉ်ကျောင်းအစောဆုံးရောက်သူဖြစ် သွားပြန်သည်။

အဖေကြီးကျောင်းမှာ အတန်းစာသာမက ဘာသာ တရား၏အဆုံးအမများကိုပါ   ကလေးများလိမ္မာ ယဉ်ကျေး အောင် သင်ပေးသည်။