အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

အောင် ရဲ့အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

    ချောစုက    ဘယ်သူမှမမြင်စေရဘဲ အောင့်ကိုတံတောင်နှင့် တွက်လိုက်တာကို  ကိုလတ်က   ဖျတ်ခနဲမြင်လိုက်မိသည်။ အောင့်မျက်နှာကို   ချက်ချင်းလှမ်းကြည့် လိုက်မိတော့ အောင်သည် မျက်လွှာချကာ ခေါင်းမသိမသာ ငုံ့နေသည်။

အောင် ရှက်နေတတ်သောအပြုအမူမျိုး မကြာခဏပင် ဦးချစ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် မြင်ရဖူးသည်။

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

    ဆိုင်အပြင် တံစက်မြိတ်အလွန် စားပွဲနေရာတွင် ရှပ်အင်္ကျီတွေ ချွတ်လျက် စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်တွေနဲ့ သဲသဲမဲမဲ စစ်တုရင်ထိုးနေသော၊ တခြား ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ဂရုတစိုက်ကြည့်ဖော်မရသော ကျောင်းသားတစ်စုပင် အောင်တို့လူသိုက်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

ထိုနေ့က   သူငယ်ချင်းတစ်စုရိုက်ကြသော ဓာတ်ပုံတွင် သတို့သမီးနှင့်တွဲလျက် သတို့သားပါခွင့်မရရှာတော့။ ထိုနေ့ကစပြီး ကိုယ်ပျောက်သတို့သားဘွဲ့ မည်တွင် လျက်ရှိသည်။

“အေး...အောင် နင်အလှည့်ကျသိမယ် သတိထား”

အားလုံးက ဝိုင်းကြိမ်းမောင်းကြရသည်။ ဘယ်လောက်ဆိုးသည့် အောင်ပါလိမ့်။ ထို့ နောက် အောင်ကပြောသေးသည်။

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

    အသားညိုညို     ခပ်၀၀ချောစုသာ အောင်ဟုထင်မိပြီး   ချောစုကိုသာလှည့် စကားပြောနေမိသေးသည်။

လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ခန့်က စံရိပ်ငြိမ်နှင့် လမ်းတစ်ဖက်တည်း  ရိုးမနားက  အပြင် ဆောင်တစ်ခုမှာပေါ့။ အောင်ဆိုသော ဝိဇ္ဇာ သိပ္ပံမှ  မျက်နှာသစ်ကလေး တစ်ခုသည် ပုသိမ်ကောလိပ်က ပြောင်းလာတာတဲ့။