ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
အမှန်က လာသာလာရသည်။ ကိုထွန်းငြိမ်း စိတ်ထဲကလည်း ဆရာကြီးမှာလိုက်သလို တထင့်ထင့်ပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုထွန်းငြိမ်းသည် သူ၏ရုပ်ကို သူတို့နယ်က လယ်သမားတစ်ယောက်နှင့် အတတ်နိုင်ဆုံး တူအောင် ပြုပြင်ကာ လယ်ထဲ၊ ယာထဲက ပြန်လာသူ ကဲ့သို့ ပြုပြင်လာသည်။
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
“ကျွန်တော် ညနေတစ်ခေါက်လာခဲ့ပါ ဦးမယ် ဦးရယ်။ ဦးတို့၊ အဘတို့ ခု ဘယ်မှာ တည်းကြပါလဲ”
“ဦးဇာဂရကျောင်းမှာပေါ့ကွယ်”
“ဟုတ်ကဲ့၊ ညနေ ကျွန်တော် ဆက်ဆက် လာခဲ့ပါဦးမယ်။ ပြီးတော့ မခင်မှီအတွက် စကားဆောင်းပါး၊ ပစ္စည်းဆောင်းပါးလည်း ပေးလိုက်ပါရစေ”
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
မခင်မှီ၏သတင်းကိုသိလို၍ ရေနစ်သလိုဖြစ်နေသော ကိုထွန်းငြိမ်း ၏ အခြေအနေမှာ ဤလူနှစ်ယောက်သည်ပင် မဟာအားကိုးအားထားရာပါ တည်း။
“မင်းဘူးမြို့မှာ ကျောင်းဆရာကြီး ဦးကျော်ရွှေလို့ မေးလိုက်ရင် ဘယ်သူ့မေးမေး ရပါတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်အရင်က ကျောင်းနေတဲ့အိမ် လေ”
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
ယနေ့လည်း ကိုထွန်းငြိမ်းသည် စိတ်ပျက်အားငယ်စွာဖြင့် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ ဆရာကြီးဦးကျော်ရွှေ အိမ်သို့ ပြန်လာရလေသည်။
“ဟော ညီမ ပြန်ရောက်နေပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို၊ ကျောင်းပိတ်လို့ ညီမပြန်ရောက် နေပြီ”
မန္တလေးတွင် ဆရာဖြစ်သင် သွားတက်နေသော တင်တင်မြိုင်ကို အိမ်ရှေ့တွင် သစ်ခွပန်းပင်များ ရေ လောင်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။
ဝမ်းရေးထက်ပင် ခက်ပါသည်
ယမန်နေ့မှအဆက်
“မခင်ခင်ငြိမ်း”မှာ ကိုထွန်းငြိမ်းရော မခင်မှီကပါ သဘောကျပြီးသား၊ ရွေးပြီးသားနာမည်ဖြစ်သဖြင့် မည်သို့မျှ ကန့်ကွက်စရာမရှိပေ။ “ခင်” တစ်လုံးပိုလာသည်ကလွဲလျှင် အားလုံးအားလုံး ကျေနပ်ကြမည့်နာမည် ပင်တည်း။
သို့သော် ကိုရဲမြင့်သည် “ခင်”ဆိုသည့်နာမည်တစ်လုံးကို မည်သည့် အဓိပ္ပာယ်နှင့် အပိုပေးထားခဲ့သည်ကိုတော့ မည်သူမျှ မတွေးမိ၊ မမေးမိ ကြပေ။